ADMINISTRACYJNOPRAWNE ASPEKTY GOSPODARKI ŁOWIECKIEJ

Gospodarka łowiecka powinna być jak dotychczas prowadzona na podstawie wieloletnich i rocznych planów hodowlanych poddawanych ocenom oddziaływania na środowisko przyrodnicze. Należałoby również przeanalizować rozproszenie kompetencji w odniesieniu do łowiectwa występujące na różnych szczeblach administracji publicznej, a zatem na szczeblach samorządu gminnego, powiatowego i regionalnego, wojewody, organów wojskowych, ochrony granicy państwowej, organów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i porządek publiczny, parków narodowych albo zleceniu w drodze ustawy zadań z zakresu administracji publicznej podmiotom niepublicznym, jakim jest PZŁ i państwowej jednostce organizacyjnej PGLLP. Zdaniem autora zasadnym wydaje się, że jedynym racjonalnym działaniem społecznie akceptowalnym jest uchwalenie przez Sejm nowej ustawy łowieckiej i przede wszystkim spokojna dyskusja o łowiectwie i odpowiedź na pytanie: jaki model łowiecki ma funkcjonować w Polsce i czy w ogóle łowiectwo jest potrzebne oraz kto będzie ponosił ciężary odszkodowań za szkody spowodowane przez zwierzęta dziko żyjące w środowisku życia człowieka i spowodowane wykonywaniem polowania. W monografii dokonano oceny uchwalonej regulacji prawnych dotyczących gospodarki łowieckiej. Przedstawione zostały w tym opracowaniu wnioski de lege ferenda dla ustawodawcy do rozważenia zmian przepisów prawa łowieckiego poprzez ich doprecyzowanie, uszczegółowienie, nadanie takiej redakcji, żeby były jasne, czytelne oraz nie powodowały wątpliwości interpretacyjnych. Opracowanie to prezentuje funkcjonowanie gospodarki łowieckiej w ujęciu regulacji administracyjnoprawnych. Jest to materia nie mająca dużego zainteresowania badawczego i dlatego również wnosi wkład do rozwoju nauki prawa łowieckiego.