Jeszcze do niedawna naturalnym było używanie określenia "etosu zawodowego"
- i nie był to ani slogan reklamowy, ani komunał.
Etos zawodowy odnosił się do szczególnie rozumianej rzetelności zawodowej - rzetelności, która była nie tylko wysokiej jakości pracą, umiejętnością, szeroką wiedzą, lecz wyrażała się również w poszanowaniu i pielęgnowaniu pewnego, charakterystycznego dla danego zawodu systemu wartości.
Czy dzisiaj mówienie o etosie zawodowym to anachronizm?
Kiedy zaczynałam zgłębiać tajniki public relations, zadziwiła mnie duża ilość
negatywnych opinii o specjalistach PR - a i pośrednio - o samej dziedzinie
w mediach, wśród menedżerów i pracowników uczelni. Nie zniechęciło to mnie
do dalszych eksploracji, ale dało do myślenia Skąd taka fatalna opinia o PR-owcach, dlaczego tyle w świadomości społecznej niedobrych skojarzeń, błędnych opinii, fałszywych wyobrażeń o tym, czym zajmują się specjaliści public relations?
Czy w społeczeństwie jest aż tylu tych nieszczęsnych PR-owców, jest to
tak rozpowszechniony zawód, że społeczeństwo mogło wyrobić sobie opinie na
podstawie własnych doświadczeń zawodowych, ze współpracy z nimi, z bezpośrednich
kontaktów? Chyba jednak nie, ale...