POLSKA RESOCJALIZACJA I WIEZIĘNNICTWO KONTEKSTY-PRAKTYKI-STUDIA STUDIA I ROZPRAWY Z PEDAGOGIKI RESOCJALIZACYJNEJ T.2

W historii stosowania środków penalnych od wieków zawsze występowały towarzyszące temu procesowi różnorodne czynniki, warunkujące sposoby postępowania z osobami, wobec których je wykonywano. Można wśród nich wymienić przynajmniej trzy podstawowe, które bez względu na model przyjętego zakresu stosowanej kary, panującego systemu i porządku prawnego zawsze musiały wystąpić: ludzie, miejsce i myśl. Ludzie, którzy podlegali obowiązującym zasadom, oraz ci, którzy je tworzyli i stosowali. Miejsce, w którym dany środek wykonywano. Obowiązująca myśl, przyjęta następnie w różnorodne ustalenia, panujące normy, kodyfikacje, rozwinięta w zapisane kodeksy, które dotyczyły sposobu wykonania penalnego środka.
Publikacja podejmuje zagadnienia penitencjarne, resocjalizacyjne, reedukacyjne i inne nawiązuje do tej tradycji. Jest próbą zamknięcia święta 90-lecia polskiego więziennictwa, którego rozpoczęcie miało miejsce na Opolszczyźnie, ale ma także w zamyśle ukazanie nowych kierunków, jakie powinny towarzyszyć w codziennej resocjalizacyjnej pracy w kolejnej dekadzie.
Tom zawiera zagadnienia dotyczące trzech warstw, których prezentację rozpoczęliśmy od obszaru związanego z myślą o nowoczesnych modelach postępowania państwa w zakresie sprawowania karnej polityki wobec swych obywateli, w której to nie modele bezwzględnego izolowania człowieka stają się jej instrumentem. W tej części opracowania starano się udowodnić, że dokonania i naukowe eksploracje mogą przynosić najbardziej pożądane rozwiązania, tak dla samego państwa, jak i jego obywateli, stając się tym samym czynnikiem mającym istotny wpływ na zjawisko ograniczania przestępczości. Ta teoretyczna część ma przygotować czytelnika do pokazania wybranych aspektów współczesnej praktyki penitencjarnej w zakładach karnych, które omawia część druga publikacji.