ANALIZA KONWERGENCJI GOSPODARCZEJ REGIONÓW UNII EUROPEJSKIEJ Z WYKORZYSTANIEM METOD EKONOMETRII PRZESTRZENNEJ

Problematyka konwergencji gospodarczej nurtuje badaczy od dawna. Analizy prowadzone są zarówno na gruncie teoretycznym, metodycznym, jak i empirycznym. Wciąż zgłębiane są uwarunkowania zjawiska konwergencji wynikające z teorii ekonomicznych, opracowywane nowe metody i narzędzia weryfikacji, przeprowadzane badania empiryczne. Temat jest zatem ważny i aktualny z teoretycznego, jak również empirycznego punktu widzenia. Zagadnienie to pojawia się nie tylko w badaniach naukowych i empirycznych analizach stanu gospodarek, ale także w debatach politycznych. Niwelowanie dysproporcji w zakresie poziomu rozwoju gospodarczego, mierzonego za pomocą PKB per capita, jest jednym z celów polityki regionalnej Unii Europejskiej.
W literaturze obecnych jest wiele koncepcji konwergencji gospodarczej. Ścisła jej definicja determinuje sposoby pomiaru, interpretację oraz ocenę. W badaniach stosuje się różne metody, od najprostszych miar zróżnicowania (a-konwergencja) czy zgodności uporządkowań (y-konwergencja) po modele regresji (P-konwergencja), w tym przekrojowe modele regresji, aktualnie wzbogacane o efekty przestrzenne, modele panelowe, a w nowym nurcie - przestrzenne modele panelowe.
Podejście polegające na wykorzystaniu metod z zakresu statystyki i ekonometrii przestrzennej jest jak dotąd najmniej rozwinięte, a zatem stwarza znakomite pole działania dla dociekań teoretycznych oraz analiz empirycznych. Monografia przygotowana przez Karolinę Górną wpisuje sie w ten nurt badań, obecny przede wszystkim w literaturze światowej.
z Przedmowy